Skip to main content

2007 Tobbedansen “senioren” / Heen en Weer / Gein op het Plein

Tobbedansen “senioren”

Voor de eerste maal deelnemer bij een aflevering van Tobbedansen onder de  noemer “senioren” in Medenblik. Gelukkig sloeg de tekst “senioren” niet op onze leeftijd maar op het feit dat deze groep al vaker had deelgenomen aan dit onderdeel. Het was dus meer een “special” vanwege het terugblikken op eerdere deelnamejaren. Na de deelname van Tobbedansen in 2006 bleek zowel de tobbe als het onderstel, dat al vanaf 1987 dienst deed, niet meer bruikbaar. En dus werd er veel tijd besteed dit jaar aan het bouwen van de nieuwe tobbe en onderstel met al de eigenschappen van het eerste zo succesvolle model. Er werd  weer driftig gemeten, gezaagd, geschroefd, geboord, proefgezeten, geschilderd en gelachen. Het resultaat mocht er uiteindelijk dan ook weer wezen. Als onderwerp was gekozen “de brandweer ooms uit de wereld”. Alle drie,  Anrdé Overeeem, Mohammed Slimani en ikzelf bleken een oom te hebben bij de brandweer, alleen niet in Nederland. Dus werd er kleding en een helm opgevraagd en klaar was de thema invulling. André was de “chief” uit Toronta, Canada, Mohammed spuitgast uit El Hoeseima, Marokko en ikzelf firefighter uit Melbourne Australie.  Een mondiaal treffen dus in het pittoresk historische Medenblik waar record deelnemer Johan Vlemmix met de UMC “brandweermannen” op de foto ging. Op het podium stelde presentator Ron Boszhard de vraag wat het verschil was tussen de laatste vijf keren van deelname en hetgeen in Medenblik getoond zou worden. Daarbij kwam het antwoord dat bij al die keren de bel gehaald werd en ditmaal niet. Het bleek een goede toekomst visie te zijn.  Helaas ging de afzet op het podium niet zoals het hoorde en gleed de tobbe heel scheef de baan af. Van een planerende tobbe kon daardoor geen sprake meer zijn, vanaf het moment dat deze het water bereikte. Met een enorme plons kwam het dan ook direct na het einde van de baan in het water tot stilstand. Een nat pak voor de brandweermannen en de bel onbereikbaar op verre afstand. Volgend jaar weer een nieuwe kans met een aangepast onderstel.

Heen en Weer

Met als onderstel van het frame van Hoog en Droog, werd dit jaar het voertuig gemaakt voor Heen en Weer. Een onderdeel waarin ook in 1993 in Utrecht werd meegedaan. Ook daar een Romeins onderwerp waarbij de Domtoren op het voertuig was neergezet. Een deelname dat niet succesvol zou afgelopen,  maar wel als zeer leuk ervaren was. Als onderwerp was de dit jaar de gevonden grafsteen van Tiberias Lullius Probus uit de tweede kwart van de 1e eeuw na Chr. De steen was gevonden in Houten en behoort tot de oudste grafstenen van Nederland.  Een goede reden om er dus aandacht aan te besteden. Het voertuig was deels opgebouwd uit natuurlijke materialen die zoal in Tiberias periode werden gebruikt zoals houten wielen. De steen werd op origineel formaat uitvergroot en duidelijk zichtbaar op het voertuig geplaatst. Met een uitmonstering van een Romeins soldaat en de dochter van Tiberias, die de steen had laten maken voor haar in de strijd gesneuvelde vader, werd aangetreden op het hoogste podium. Voor aanvang van het spel ging co-presentatrice Angela Asajas nog even snel gekleed in het Romeins harnas en de Ceasar lauwerkrans op de kar om een stukje te gaan rijden als intro film voor het programma. De start ging ditmaal pijlsnel en Marsha stuurde het tot bovenaan de “Heen”. Helaas liepen de houten wielen wat minder snel dan de gebruikelijke rubber banden van de overige deelnemers en ging het wederom fout bij de “Weer”. Slechts een meter voor de finish stopte de kar en werd er net als in 1993 geen tijd neergezet. Toch was het voor Tiberias Lullius Probus een leuke dag, er was na lange tijd weer veel aandacht voor hem.

Gein op het Plein

Twee aan elkaar gelaste fietsen, een paal met twee ogen, een maquette met vier spelonderdelen van “te Land ter zee en in de lucht” en een stopbord met de waarschuwing voor de gevreesde TLTZ virus. Dat was wat meegenomen werd naar Nieuw-Vennep voor het onderdeel “Gein op het Plein”. Reden hiervoor was het feit dat de knutselploeg al eenentwintig jaar achtereen, vanaf 1987, deelnemer is van het programma. Om dit op een ludieke wijze onder de aandacht te brengen, werd de mogelijkheid van het “te Land, ter Zee en in de Lucht” virus bedacht. Twee oude afgekeurde chemiepakken van de brandweer vormen hiervoor de basis. Terwijl de frames uiterst vakkundig aan elkaar werden gelast door Jan, voltooiden Evie, Willemijn en Joska met penseel en verf hun vier spelonderdelen maquettes. Het werd een prachtige waarschuwing aan al die personen die nog nooit met het programma in contact zijn gekomen. Aan het spel “Gein op het plein”  kleven goede herinneringen. Ondanks veelvuldige noodlandingen naast de baan en onderdompelingen naast de geleidende pen, lukte het toch eenmaal in 2001 (Harderwijk) om de bel te luiden. Steeds vaker vragen journalisten in de vrije tijd voor de opname, naar het hoe en waarom van deelname. Ook nu was dat twee maal het geval. Je krijgt er wel een trots gevoel van dat andere jouw inbreng waarderen en daarvan andere deelgenoot willen maken. Voor de start stelde presentator Ron Boszhard nog wat vragen aan de zwaar zwetende Wim en Evert. Allebei waren geheel gehuld in een afgesloten chemiepak terwijl het buiten 24 graden Celsius in de volle zon was. En dat allemaal om een mogelijke omgekeerde besmetting van binnen naar buiten te voorkomen. Het was niet nodig vond Boszhard en dus mocht een gedeelte van de beschermende kleding verwijderd worden. Na het interview klonk het startschot en ging de tweelingfiets als een komeet naar beneden. Het doorstond vervolgens feilloos de knik tussen podium en baan. Met een ongelofelijke vaart werd daarna afgestevend op de pen en de geliefde bel.  De ringen zouden helaas de pen niet steken. Geen schuivende pen op weg naar de bel, maar een reusachtige snoekduik en een voertuig over de kop. Voor de volgende editie 2008 gaan we iets meer aandacht besteden aan het op koers houden richting pen.