2005 Tobbedansen, Gein op het plein en Fiets’m d’r in

Fiets’m d’r in

In Hillegom werd het onderdeel “Fiets’m d’r in” opgenomen. Vanaf een lagere startschans dan gebruikelijk, moesten de deelnemers over een versmalling naar de bel fietsen. Een onderdeel dat al vijfentwintig jaar op de buis te zien is. Enige dagen ervoor werd, op de straat, uit een plaat hout en plankjes een bovenkant van een bakfiets geconstrueerd. Hans van de Brink laste ondertussen wat ijzer op de voorkant van de fiets en daarna was de bakfiets een feit.
Wat pruiken bijeengezocht en het UMC team was er weer klaar voor. “Slimani en de Graaf goes 1972” bij Fiets’m d’r in. Het jaar van de eerste “te Land, ter Zee en in de lucht”.  En dus ging alles bij het onderwerp terug in de tijd; lange haren, de pothelm, een verhuismand, zwarte dikke bril, foute kleding, peace meenhhn, en het verhuismiddel voor menig student; de bakfiets.

Bij het deelnemers vòòr interview trok Johan Vlemmix de pruik en zwarte leren jas van Evert maar vast aan, om alvast in de sfeer te komen. Bert Kuizinga deed het op het startpodium nog eens dunnetjes over. Hij vond het waanzinnig dat de UMC’ers,  nu voor de zestigste maal sinds 1987, deelnemer waren.  De gelegenheid starter Alfred van den Heuvel vroeg hij of ook hij vroeger zulk lang haar gehad had.
Dat bleek niet het geval. Mohammed, die wegens waterallergie niet op de bakfiets plaats kon nemen, zag gelaten toe dat provo Evert veel en veel verder kwam met de bakfiets dan iedereen vooraf had verwacht. Van “woede”over het toch niet halen  van de bel, trok Mohammed al zijn haren van weleer van zijn hoofd. Er waren naar de UMC’ers weer vele prachtige, originele deelnemers. Het blijf een werelds onderdeel en het was weer een waar feest om deelnemer te mogen wezen.

Voor “Hoog en Droog”  2006 gaat het UMC team bouwen aan een wedstrijd roeiboot (oude vier) die hoog en droog naar de overkant zal roeien. Maar daarvoor zal in de winter driftig getekend, uitgeprobeerd en gesleuteld moeten worden. Gewoon afwachten dus.

De vorderingen daarvan zullen op de toekomstige pagina “deelname UMC” pagina 2006 worden getoond.

Gein op het Plein

Het prachtige zonovergoten plein in Noordwijkerhout was voor Mohammed en Evert de startplaats voor “Slimani en de Graaf goes Le Tour 2005” . Lekker het programma promoten in de Tour de France 2005 was het idee. Gewoon meefietsen dus. Hiervoor waren twee kinderfietsen met een aantal buizen, door Hans van de Brink, prachtig  aan elkaar gelast. Op de achterkant was een buis aangebracht, waarop de twee ogen verplichte vast gezet waren. De bedoeling van het spel is om de ogen in een pen te steken, die vervolgens,  door de snelheid van aanrijden het voertuig naar de bel glijdt.  Als je samen op de combi fiets rijdt kun je als je moe bent, gewoon uitrusten en de andere laten door fietsen was het idee. En in de Pyreneeën is dat met een colletje in de 4e categorie geen gek idee. Voor aanvang stelde Bert Kuizinga nog wat vragen aan Evert over zijn bedachte spelonderdeel “Klucht in de lucht”.
Na de start brak plotseling, door de harde klap op de grond, de stang met ogen af. Mede door die klap sloeg in beide voorwielen ook een grote slag. Het gevolg was een min of meer stuurloze combinatie die uiteindelijk in het zicht van de haven spectaculair over de kop ging. De Tour de France moet het dit jaar nu maar zonder reclame van “te Land, ter Zee en in de lucht” doen.

Tobbedansen

Dat oud en nieuw buitengewoon verenigbaar zijn, bewees Marsha Wiltenburg en de oude succestobbe van 1990. Marsha deed dit jaar voor de eerste maal mee in Lage Zwaluwe. De tobbe daarentegen, moest ontroest, bijgewerkt, geschilderd en opgelapt worden na 14 jaar rust. Het resultaat mocht er weer wezen. In Lage Zwaluwe werd een serieuze gooi gedaan naar de snelste tijd.

Na een natte lachwekkende veiligheid keuring (het regende pijpenstelen) door Nienke van Daalen en Puck Hulstaert, werd alles snel in elkaar gezet.

Mohammed werd in de droge periode, tijdens de keuringsronde,  nog geïnterviewd door Johan Flemmix. De snelste tijd ooit, nog sneller dan de in 1990 behaald werd, daar ging het Mohammed om. Helaas bleek dat achteraf een utopie, maar was de trend voor 2005 wel weer gezet.

Alsof er een echte zuster op het podium stond, zo  stond Marsha tegen presentator Bert Kuizinga te praten. Een echte nepzuster die wel van mening was dat alles veilig was aan boord, en dat klopte gelukkig wel. Als enige zou zij droog blijven. Mohammed en Evert, slechts in de tobbe als ballast ingebouwd, gingen gebroederlijk kopje onder, terwijl zij werd gelanceerd en enige seconden later, 6,70 seconden om precies te zijn, de bel zou raken. Een gedeelte zesde plaats, iets trager dan verwacht, maar de lol was er niet minder om.